وقتی که میرفت دلخوشیم گم شد من موندم و یک چهار دیواری
روزای من تاریک شد و شبهام لبریز شدن از درد و بیداری
در و روبه روی آسمونم بست پرواز و از رویای من برداشت
این حادثه اوج سقوطم بود این عاشقی پایان تلخی داشت
من موندم و بغض با سکوت حرفایی که خیلی زیادن
این خونه هم دسته با دردام قلبم و به دست دلتنگی دادم
من موندم و بغض با سکوت حرفایی که خیلی زیادن
این خونه هم دسته با دردام قلبم و به دست دلتنگی دادم
از تو چشماش بی مهری میبارید وقتی که قلبم باهاش جون میداد
اوج عاشق بودنم هی داشت احساس سردش و نشون میداد
با هر قدم احساسم و له کرد من موندم و زخمای بی مرحم
حقم نبود این زندگی تلخ پاشیده شد دنیای من از هم
دنیای من پاشیده شد
من موندم و بغض با سکوت حرفایی که خیلی زیادن
این خونه هم دسته با دردام قلبم و به دست دلتنگی دادم
من موندم و بغض با سکوت حرفایی که خیلی زیادن
این خونه هم دسته با دردام قلبم و به دست دلتنگی دادم